zondag 27 juli 2008
Het lied van het riet
Luister naar het lied van het riet over zijn scheiding:
'Sinds ik uit mijn bed van riet werd losgesneden,
kwam een klaag’lijke klank in me.
Iedereen die gescheiden is van zijn geliefde,
weet wat ik bedoel.
Heimwee is het lot van ieder,
die uit zijn oorsprong wordt weggerukt.
Waar mensen samenkomen ben ik,
en meng me in hun blijdschap en verdriet.
Een vriend ben ik voor allen,
al hoort slechts een enkeling achter de noten die ik zing,
het geheim dat ik met me draag.
Daar lenen oren zich niet voor.
Lichaam en ziel zijn niet van elkaar gescheiden,
Maar wie heeft de ogen om dit te zien?
Wie heeft de oren om dit te horen?
De adem van de rietfluit is vuur
niet zomaar wat blazen.’
Het vuur van de liefde maakt de rietfluit -
hetzelfde verlangen gist de wijn.
'Sinds ik uit mijn bed van riet werd losgesneden,
kwam een klaag’lijke klank in me.
Iedereen die gescheiden is van zijn geliefde,
weet wat ik bedoel.
Heimwee is het lot van ieder,
die uit zijn oorsprong wordt weggerukt.
Waar mensen samenkomen ben ik,
en meng me in hun blijdschap en verdriet.
Een vriend ben ik voor allen,
al hoort slechts een enkeling achter de noten die ik zing,
het geheim dat ik met me draag.
Daar lenen oren zich niet voor.
Lichaam en ziel zijn niet van elkaar gescheiden,
Maar wie heeft de ogen om dit te zien?
Wie heeft de oren om dit te horen?
De adem van de rietfluit is vuur
niet zomaar wat blazen.’
Het vuur van de liefde maakt de rietfluit -
hetzelfde verlangen gist de wijn.
(Jalal al-Din Roemi)
zaterdag 26 juli 2008
Het geheim
Er is een groot en toch heel alledaags geheim.
Alle mensen hebben er mee te maken,
iedereen kent het,
maar slechts weinigen denken er ooit over na.
De meeste mensen accepteren het gewoon
en verbazen zich er helemaal niet over.
Dit geheim is de tijd.
Je hebt kalenders en klokken om hem te meten,
maar dat wil weinig zeggen,
want iedereen weet
dat één enkel uur wel een eeuwigheid kan lijken,
maar soms kan hij ook als een ogenblik voorbijvliegen -
het hangt er maar vanaf wat je in dat uur beleeft.
Want tijd is leven.
En leven woont in je hart.
Alle mensen hebben er mee te maken,
iedereen kent het,
maar slechts weinigen denken er ooit over na.
De meeste mensen accepteren het gewoon
en verbazen zich er helemaal niet over.
Dit geheim is de tijd.
Je hebt kalenders en klokken om hem te meten,
maar dat wil weinig zeggen,
want iedereen weet
dat één enkel uur wel een eeuwigheid kan lijken,
maar soms kan hij ook als een ogenblik voorbijvliegen -
het hangt er maar vanaf wat je in dat uur beleeft.
Want tijd is leven.
En leven woont in je hart.
(Michael Ende)
woensdag 23 juli 2008
Leef nu de vragen
Ik wil u, zo goed als ik kan, vragen om
geduld te hebben met al het onopgeloste in uw hart
en proberen, de vragen zelf lief te hebben
als gesloten kamers en als boeken,
die in een vreemde taal geschreven zijn.
Onderzoek nu niet de antwoorden,
die u niet gegeven kunnen worden,
omdat u die niet kunt leven.
Omdat het er om gaat om alles te leven.
Leef nu de vragen.
Wellicht leeft u dan stilaan,
zonder het te merken,
in het antwoord.
geduld te hebben met al het onopgeloste in uw hart
en proberen, de vragen zelf lief te hebben
als gesloten kamers en als boeken,
die in een vreemde taal geschreven zijn.
Onderzoek nu niet de antwoorden,
die u niet gegeven kunnen worden,
omdat u die niet kunt leven.
Omdat het er om gaat om alles te leven.
Leef nu de vragen.
Wellicht leeft u dan stilaan,
zonder het te merken,
in het antwoord.
(Rainer Maria Rilke)
maandag 21 juli 2008
Zo slenteren we
Zo slenteren we naar het Heilige Land,
tot op een dag de zon stralender dan ooit
tot op een dag de zon stralender dan ooit
tevoren zal schijnen,
misschien tot in onze geesten en harten zal schijnen,
en ons hele leven zal verlichten
met een groot ontwakenend licht,
zo warm en sereen en gouden
misschien tot in onze geesten en harten zal schijnen,
en ons hele leven zal verlichten
met een groot ontwakenend licht,
zo warm en sereen en gouden
als op een oever in de herfst.
(Henry David Thoreau)
zaterdag 19 juli 2008
De geheime zee
De geheime zee
Als niemand naar haar kijkt
Is de zee niet meer de zee,
Dan is zij wat wij zijn
Wanneer niemand ons ziet,
Dan wisselt zij van vissen,
Laat andere golven toe
En wordt zee voor zichzelf
En voor wie van haar dromen,
Zoals ik dit uur doe.
Als niemand naar haar kijkt
Is de zee niet meer de zee,
Dan is zij wat wij zijn
Wanneer niemand ons ziet,
Dan wisselt zij van vissen,
Laat andere golven toe
En wordt zee voor zichzelf
En voor wie van haar dromen,
Zoals ik dit uur doe.
(Jules Supervielle)
Lichter dan lucht
Lichter dan lucht, helderder dan glas, geheel en al verlost van mezelf, was ik nergens te vinden.
Toch was het, ondanks de magische en mysterieuze aard van dit visioen,
geen droom, geen esoterische openbaring.
Juist het tegenovergestelde: het voelde als een plotseling ontwaken
uit de slaap van het gewone leven, een eind aan het dromen.
Het was van zichzelf lumineuze werkelijkheid,
eens en vooral schoongeveegd van het alles verduisterende verstand.
Het was de openbaring, eindelijk, van het volmaakt voor-de-hand-liggende.
Het was een lucide moment in een verwarde levensgeschiedenis.
Het was het ophouden iets te negeren wat ik (sinds de vroege kindertijd in ieder geval)
niet had gezien doordat ik altijd te bezig of te slim was geweest.
Het was naakte, niet oordelende aandacht voor wat me al die tijd had aangestaard
– mijn totale gezichtloosheid.
Kortom, het was allemaal volmaakt eenvoudig en simpel en ongecompliceerd,
zonder discussie, gedachten en woorden.
Er kwamen geen vragen op, er was geen referentie behalve de ervaring zelf,
maar alleen vrede en kalme vreugde,
en de gewaarwording een ondraaglijke last te hebben afgelegd.
Toch was het, ondanks de magische en mysterieuze aard van dit visioen,
geen droom, geen esoterische openbaring.
Juist het tegenovergestelde: het voelde als een plotseling ontwaken
uit de slaap van het gewone leven, een eind aan het dromen.
Het was van zichzelf lumineuze werkelijkheid,
eens en vooral schoongeveegd van het alles verduisterende verstand.
Het was de openbaring, eindelijk, van het volmaakt voor-de-hand-liggende.
Het was een lucide moment in een verwarde levensgeschiedenis.
Het was het ophouden iets te negeren wat ik (sinds de vroege kindertijd in ieder geval)
niet had gezien doordat ik altijd te bezig of te slim was geweest.
Het was naakte, niet oordelende aandacht voor wat me al die tijd had aangestaard
– mijn totale gezichtloosheid.
Kortom, het was allemaal volmaakt eenvoudig en simpel en ongecompliceerd,
zonder discussie, gedachten en woorden.
Er kwamen geen vragen op, er was geen referentie behalve de ervaring zelf,
maar alleen vrede en kalme vreugde,
en de gewaarwording een ondraaglijke last te hebben afgelegd.
(Douglas Harding)
donderdag 17 juli 2008
Genot is geen vreugde
Genot is geen vreugde; vreugde en genot zijn volkomen verschillende dingen;
het een komt onuitgenodigd, het andere is gecultiveerd, aangekweekt.
Het een komt als het 'ik' afwezig is en het ander is gebonden aan tijd;
als het een er is, is het andere er niet.
Genot, angst en geweld gaan samen; het zijn onafscheidelijke metgezellen.
Leren door observeren is handelen, het doen is het zien.
het een komt onuitgenodigd, het andere is gecultiveerd, aangekweekt.
Het een komt als het 'ik' afwezig is en het ander is gebonden aan tijd;
als het een er is, is het andere er niet.
Genot, angst en geweld gaan samen; het zijn onafscheidelijke metgezellen.
Leren door observeren is handelen, het doen is het zien.
(Jiddu Krishnamurti)
woensdag 16 juli 2008
Ik bloei hier op
Ik bloei hier op waar ik verval,
de mateloze diepte onderga ik al.
Dit is het licht waarin de zon opgaat,
de duisternis ligt hier op straat.
Dit is zo onmetelijk dat ik er in verdwijn,
dit is zo stil, dat ik hier mateloos verfijn.
Het lichaam en de gedachten vergaan,
maar het bewustzijn blijft bestaan.
Wie ben ik? is een goede vraag,
maar ieder antwoord is te traag.
De bloeiende stilte van Alpha tot Zen
ontvouwt zich als ik ben die ik ben.
de mateloze diepte onderga ik al.
Dit is het licht waarin de zon opgaat,
de duisternis ligt hier op straat.
Dit is zo onmetelijk dat ik er in verdwijn,
dit is zo stil, dat ik hier mateloos verfijn.
Het lichaam en de gedachten vergaan,
maar het bewustzijn blijft bestaan.
Wie ben ik? is een goede vraag,
maar ieder antwoord is te traag.
De bloeiende stilte van Alpha tot Zen
ontvouwt zich als ik ben die ik ben.
(Dick Sinnige)
De klapwiekende duif
De klapwiekende duif
strijkt neer in de tuinen van NU
en vertelt het oneindige verhaal van goed en kwaad.
Wanneer alle verhalen zijn gekend
begrepen en losgelaten
wijken de begrenzingen rondom het landschap
van mijn ziel
voor het Licht dat IK BEN.
strijkt neer in de tuinen van NU
en vertelt het oneindige verhaal van goed en kwaad.
Wanneer alle verhalen zijn gekend
begrepen en losgelaten
wijken de begrenzingen rondom het landschap
van mijn ziel
voor het Licht dat IK BEN.
(Marcel Messing)
dinsdag 8 juli 2008
Alvorens de eerste gedachte
Alvorens de eerste gedachte verschijnt
Ben Ik reeds die Ik ben
Hoewel onbeweeglijk Mijzelf
Ben Ik in alle veranderlijke verschijnselen
Niets bestaat los van Mij
Niets voegt iets aan Mij toe
Niets is bij machte Mij te raken
Elk verschijnsel verwijst naar Mij
Elk verlangen keert terug tot Mij
Elk lijden lost op in Mij
Ik ben het Licht in elke waarneming
Ik ben de Bron van elke ervaring
Alleen door Mij nu en hier te Kennen
Raakt de mens bevrijd uit het illusoire
Al wat beweegt komt en gaat
Alleen ik ben onveranderlijk Mijzelf
Ben Ik reeds die Ik ben
Hoewel onbeweeglijk Mijzelf
Ben Ik in alle veranderlijke verschijnselen
Niets bestaat los van Mij
Niets voegt iets aan Mij toe
Niets is bij machte Mij te raken
Elk verschijnsel verwijst naar Mij
Elk verlangen keert terug tot Mij
Elk lijden lost op in Mij
Ik ben het Licht in elke waarneming
Ik ben de Bron van elke ervaring
Alleen door Mij nu en hier te Kennen
Raakt de mens bevrijd uit het illusoire
Al wat beweegt komt en gaat
Alleen ik ben onveranderlijk Mijzelf
(Hans Laurentius)
maandag 7 juli 2008
Ben ik ik?
Ben ik ik? Of ben ik dat niet?
Want voor mij is mijn zijn, mijn ik-heid, de enige ware toestand,
het enige dat ik met geen mogelijkheid kan ontkennen en ook niet wil ontkennen.
Ik ben-ik, leef en ben één in alles en allen wat ik is.
Het zou zinloos zijn indien het 'Ik ben' niet zichzelf zou kunnen zijn
en dit alleen maar een frase was uit een heilig boek.
Dit zelf-bewustzijn wordt niet bepaald in zijn kracht en wezen
door wat er van buitenaf in binnenkomt, wat het dan ook is.
Maar enkel en alleen door te zijn wat het is.
Want voor mij is mijn zijn, mijn ik-heid, de enige ware toestand,
het enige dat ik met geen mogelijkheid kan ontkennen en ook niet wil ontkennen.
Ik ben-ik, leef en ben één in alles en allen wat ik is.
Het zou zinloos zijn indien het 'Ik ben' niet zichzelf zou kunnen zijn
en dit alleen maar een frase was uit een heilig boek.
Dit zelf-bewustzijn wordt niet bepaald in zijn kracht en wezen
door wat er van buitenaf in binnenkomt, wat het dan ook is.
Maar enkel en alleen door te zijn wat het is.
Daarom is in de eenheid van dit zelf-zijn geen ziekte, geen verstoring,
geen schaduw, geen pijn, geen lijden in welke vorm ook.
Het is zijn eigen realiteit en deze beantwoordt niet
aan de toevallige situatie van het lichaam,
de persoonlijke gevoelens en de duistere gedachten en voorstellingen.
Die bestaan niet in de ware werkelijkheid van het 'ik ben'
en deze kwaliteit is eenvoudig uniek voor ieder mens
en betekent de terugkeer naar zijn Oorsprong.
geen schaduw, geen pijn, geen lijden in welke vorm ook.
Het is zijn eigen realiteit en deze beantwoordt niet
aan de toevallige situatie van het lichaam,
de persoonlijke gevoelens en de duistere gedachten en voorstellingen.
Die bestaan niet in de ware werkelijkheid van het 'ik ben'
en deze kwaliteit is eenvoudig uniek voor ieder mens
en betekent de terugkeer naar zijn Oorsprong.
(Barend van der Meer)
woensdag 2 juli 2008
Bron is het enige
Bron is het enige.
Al wat verschijnt is bron.
Alles wat zich aandient
is altijd en uitsluitend het verschijnen van bron
- het ogenschijnlijke heelal, de ogenschijnlijke wereld, het levensverhaal,
het lichaam en het denken, gevoelens, het gevoel van afgescheidenheid
en het zoeken naar verlichting.
Het is allemaal het ene dat zich aandient als twee
- het niet-iets dat verschijnt als alles.
Al wat verschijnt is bron.
Alles wat zich aandient
is altijd en uitsluitend het verschijnen van bron
- het ogenschijnlijke heelal, de ogenschijnlijke wereld, het levensverhaal,
het lichaam en het denken, gevoelens, het gevoel van afgescheidenheid
en het zoeken naar verlichting.
Het is allemaal het ene dat zich aandient als twee
- het niet-iets dat verschijnt als alles.
(Tony Parsons)
Abonneren op:
Posts (Atom)