vrijdag 31 juli 2009
De dood niet smaken
Het is niet alleen dat we ons verstand verhelderen kunnen en ons gedachtenleven, maar ook het gevoelsleven kunnen wij tot grotere klaarte brengen, waardoor we meer zintuigen tot onze beschikking krijgen, meer gewaarworden, meer beleven. Belevenissen en ontmoetingen die niet alleen in ons verstand geregistreerd worden maar die zo dringend te kennen gegeven worden aan onze ziel dat zij daardoor blijvend werkzaam zijn.
Er zijn ervaringen die we aan de kracht van de geest toeschrijven, die onvergetelijk en weergaloos zijn. Zodat het bewustzijn verwijd wordt tot beleefbare ruimten en toestanden van verlichting, waaraan een onvergankelijke waarde moet worden toegeschreven.
Daarom stellen wij de verklaring van deze dingen niet gelijk met een bewijs maar met een ondervinding. Deze ondervinding van het blijvende, het onsterfelijke leven zal ons in staat stellen de dood niet te ontmoeten. Dat deze ontmoeting wel plaats kan hebben met ons lichaam, maar dat de mens dit lichaam niet is. Dat het veeleer een tijdelijk werktuig is, aan slijtage onderhevig, tenslotte onbruikbaar, waardoor hij het eenvoudig achter zich laat en een nieuw bouwt.
Er zijn ervaringen die we aan de kracht van de geest toeschrijven, die onvergetelijk en weergaloos zijn. Zodat het bewustzijn verwijd wordt tot beleefbare ruimten en toestanden van verlichting, waaraan een onvergankelijke waarde moet worden toegeschreven.
Daarom stellen wij de verklaring van deze dingen niet gelijk met een bewijs maar met een ondervinding. Deze ondervinding van het blijvende, het onsterfelijke leven zal ons in staat stellen de dood niet te ontmoeten. Dat deze ontmoeting wel plaats kan hebben met ons lichaam, maar dat de mens dit lichaam niet is. Dat het veeleer een tijdelijk werktuig is, aan slijtage onderhevig, tenslotte onbruikbaar, waardoor hij het eenvoudig achter zich laat en een nieuw bouwt.
(Barend van der Meer)
maandag 27 juli 2009
Een beetje dichter-bij
Ooit stelt een mens de vraag waar hij vandaan komt, waar hij zich nu bevindt en waar hij naartoe gaat. Als we een lange treinreis maken, plannen we onze reis. We kopen een kaartje, stappen op tijd in, leggen onze bagage in het bagagenet en stappen op de plaats van bestemming uit. Het leven is ook een reis. Maar ten opzichte van het leven stellen we ons nogal eens vreemd op: dan beseffen we niet dat we met zijn allen in de levenstrein zitten. Velen weten niet eens hoe ze er in terechtkwamen, waar ze zich nu bevinden en waar ze naartoe gaan. Bovendien weigeren ze maar al te vaak om hun bagage in het net te zetten en dragen ze die liever zelf, ook al leidt dit tot vermoeidheid, voortdurende zorg of tobben. Leven is een reis, die vanuit rust verklankt wordt in beweging. Het leven nodigt ons steeds weer uit om onze bagage niet zelf te dragen. Wat we nodig hebben, is vertrouwen, inzicht dat het leven ons niet vijandig gezind is, dat er meer wetten zijn dan de stoffelijke - ja, dat de stoffelijke wetten van de geestelijke wetten afhankelijk zijn, erdoor bepaald worden, ervan doordrongen zijn. Hoe vaak komt er niet iemand op ons pad om ons daarop te wijzen, een gids, een leraar, een mysticus, een wijze, een edele vriend? Hoe vaak maken we hem niet duidelijk dat we 'onze' bagage liever zelf willen dragen?
(Marcel Messing)
zondag 26 juli 2009
Over de wereld...
Over de wereld straalt een heerlijk lied
dat als een troost zijn klanken in mij giet.
Als mijn weg eenzaam en verlaten ligt,
is er de vreugde die mijn gaan verlicht.
Pelgrim ben ik, op reize naar Gods land,
vaag nog de einder aan mijn levensstrand.
Maar 't lied des heren geeft mijn voeten kracht.
Zo reis ik verder naar het doel dat wacht.
dat als een troost zijn klanken in mij giet.
Als mijn weg eenzaam en verlaten ligt,
is er de vreugde die mijn gaan verlicht.
Pelgrim ben ik, op reize naar Gods land,
vaag nog de einder aan mijn levensstrand.
Maar 't lied des heren geeft mijn voeten kracht.
Zo reis ik verder naar het doel dat wacht.
(J. van Rijckenborgh)
Oorsprong
zie ik voer je mee naar ons aller wortels
de oorsprong die nooit verloren ging
uit het duisterdiepe der herinnering
staat mij alles opnieuw helder voor ogen
heel de aarde is het 'uitverkoren volk'
de diep weggekropen worm is onze broeder
evenals de buizerd zijn cirkels makend in de lucht
en de rimpelloze oppervlakte van het meer
alles wat ons mensen zo vooraf ging
bacteriën, eencelligen, planten en de dieren
alles is voor eeuwig in mijn Hart gesloten
het is een feest dat nooit ten einde gaat
de oorsprong die nooit verloren ging
uit het duisterdiepe der herinnering
staat mij alles opnieuw helder voor ogen
heel de aarde is het 'uitverkoren volk'
de diep weggekropen worm is onze broeder
evenals de buizerd zijn cirkels makend in de lucht
en de rimpelloze oppervlakte van het meer
alles wat ons mensen zo vooraf ging
bacteriën, eencelligen, planten en de dieren
alles is voor eeuwig in mijn Hart gesloten
het is een feest dat nooit ten einde gaat
(Han Marie Stiekema)
woensdag 22 juli 2009
De genezing van de wereld
De genezing van de wereld komt van binnenuit,
van de kant van de stilte.
De eeuwigheid grijpt in de stof,
en dat doet het Leven ontvonken;
zij grijpt in de mens en ontsteekt het Bewustzijn:
haar Genade, nadering, doet ons bestaan.
Maar de stof die de geest afwijst,
verliest het leven en ontbindt in haar elementen,
en zo ook de mens die de bewustwording
van zich afschuift.
De wereld zweeft tussen leven en dood.
Maar hou je hart niet zo vast,
laat het liever los en zet het open
voor de eeuwigheid.
Zoveel soldaten als er in de gelederen zijn,
die de sterren zien boven hun tanks
en vliegtuigen en haar boodschap ontvangen,
zovelen zullen er wérkelijk helpen,
de wereld te redden.
Het is niet te zien aan hun uniform,
hun land of ras, hun godsdienst of hun partij.
Tanks kunnen zichzelf voortjagen,
commando's zichzelf afroepen
en wereldsteden zichzelf verbranden
maar de eeuwigheid werkt aan het zieke lichaam
van de wereld en doet het kosmische levensbloed
toestromen overal waar een hart openstaat.
Het vergif wordt uitgedreven
en de genezing van de wereld is in volle gang.
Eén ogenblik dat iemand luistert
naar de stem van de engelen in zijn hart,
kan meer betekenen voor de redding van de wereld
dan etmalen van zwoegend werken
of overspannen vergaderen.
van de kant van de stilte.
De eeuwigheid grijpt in de stof,
en dat doet het Leven ontvonken;
zij grijpt in de mens en ontsteekt het Bewustzijn:
haar Genade, nadering, doet ons bestaan.
Maar de stof die de geest afwijst,
verliest het leven en ontbindt in haar elementen,
en zo ook de mens die de bewustwording
van zich afschuift.
De wereld zweeft tussen leven en dood.
Maar hou je hart niet zo vast,
laat het liever los en zet het open
voor de eeuwigheid.
Zoveel soldaten als er in de gelederen zijn,
die de sterren zien boven hun tanks
en vliegtuigen en haar boodschap ontvangen,
zovelen zullen er wérkelijk helpen,
de wereld te redden.
Het is niet te zien aan hun uniform,
hun land of ras, hun godsdienst of hun partij.
Tanks kunnen zichzelf voortjagen,
commando's zichzelf afroepen
en wereldsteden zichzelf verbranden
maar de eeuwigheid werkt aan het zieke lichaam
van de wereld en doet het kosmische levensbloed
toestromen overal waar een hart openstaat.
Het vergif wordt uitgedreven
en de genezing van de wereld is in volle gang.
Eén ogenblik dat iemand luistert
naar de stem van de engelen in zijn hart,
kan meer betekenen voor de redding van de wereld
dan etmalen van zwoegend werken
of overspannen vergaderen.
(Mellie Uyldert)
zondag 19 juli 2009
Aandacht
Aandacht leidt tot inzicht, dus uitzicht. Zonder aandacht, opmerkingsgave, waarnemingsvermogen of louter nieuwsgierigheid geen ontdekkingen, uitvindingen en een vruchtbaar gebruik van de wetten van het toeval of de serendipity: langs onvermoede weg ingevingen volgen.
Meer dan geven of nemen, krijgen of vragen; een staat van zijn die tot medeleven leidt, actie, handelingen, beschrijvingen, verhalen. Details staan op je netvlies gegrift, miniem en intiem, met vragen niet eerder gesteld, en antwoorden niet eerder gegeven.
Aandacht bovenal voor jezelf, wie ben je en komt mijn zelfbeeld overeen met dat wat anderen van mij hebben? Schenk je ook anderen het gehoor, kun je dezelfde concentratie voor een ander opbrengen die je voor jezelf verlangt? Herinneringen, ontroerd of bezield, een geur, een situatie waarin je jezelf als een ander ontmoet of herontdekt, in nieuw licht. Door de ogen van een ander kijken, met andermans gedachten de werkelijkheid verruimen. Als het aan aandacht schort, als je vreest tekort te komen, kun je alleen zelf daaraan iets veranderen. Zonder aandacht geen groei of ontwikkeling, verbreding of verdieping. Je bent bij het leven totaal betrokken; beleef het aandachtig.
Meer dan geven of nemen, krijgen of vragen; een staat van zijn die tot medeleven leidt, actie, handelingen, beschrijvingen, verhalen. Details staan op je netvlies gegrift, miniem en intiem, met vragen niet eerder gesteld, en antwoorden niet eerder gegeven.
Aandacht bovenal voor jezelf, wie ben je en komt mijn zelfbeeld overeen met dat wat anderen van mij hebben? Schenk je ook anderen het gehoor, kun je dezelfde concentratie voor een ander opbrengen die je voor jezelf verlangt? Herinneringen, ontroerd of bezield, een geur, een situatie waarin je jezelf als een ander ontmoet of herontdekt, in nieuw licht. Door de ogen van een ander kijken, met andermans gedachten de werkelijkheid verruimen. Als het aan aandacht schort, als je vreest tekort te komen, kun je alleen zelf daaraan iets veranderen. Zonder aandacht geen groei of ontwikkeling, verbreding of verdieping. Je bent bij het leven totaal betrokken; beleef het aandachtig.
(Simon Vinkenoog)
donderdag 16 juli 2009
'Er is dit', zei wijsheid
'Er is dit', zei wijsheid, 'enkelen hebben die bergen beklommen.
De ene kale rots na de andere hebben ze bedwongen
en daar, ronddolend in de hoge regionen,
zijn sommigen erin geslaagd
een zilverwitte veer van de grond op te rapen,
losgeraakt uit de vleugel van waarheid.'
'En het zal gebeuren', ging de oude man verder,
'dat wanneer de mensen voldoende
zilveren veren hebben verzameld
en van die veren een koord hebben gemaakt
en van dat koord een net hebben geweven,
waarheid in dat net gevangen kan worden.
Niets dan waarheid kan waarheid bevatten.'
De ene kale rots na de andere hebben ze bedwongen
en daar, ronddolend in de hoge regionen,
zijn sommigen erin geslaagd
een zilverwitte veer van de grond op te rapen,
losgeraakt uit de vleugel van waarheid.'
'En het zal gebeuren', ging de oude man verder,
'dat wanneer de mensen voldoende
zilveren veren hebben verzameld
en van die veren een koord hebben gemaakt
en van dat koord een net hebben geweven,
waarheid in dat net gevangen kan worden.
Niets dan waarheid kan waarheid bevatten.'
(Olive Schreiner)
zaterdag 11 juli 2009
De koninklijke mens
De koninklijke mens volgt niemand, onderwerpt zich aan niemand, noemt geen mens, levend of dood, zijn heer en meester. Hij heeft zijn meester in de ziel.
Hij is echter verheugd als hij een gelijkwaardige ontmoeten kan. Daar hij de menselijke zwakte in het begrijpen en uitdrukken kent, wil hij steeds leren, en onderwerpt gaarne zijn eigen gedachte aan de kritiek van een gelijkwaardige.
Hem is geen moeite te veel om tot beter begrip van elkaar te komen. Hij wil niet meer schijnen dan hij is, hij wil niet groter schijnen of groter zijn dan anderen, hij wil niet meer macht hebben dan anderen, tenzij door de waarheid van zijn gedachten. Daarom wenst hij dat deze waarheid altijd weer op de proef gesteld en voltooid wordt en wie hem inlicht over een betere is zijn vriend.
De koninklijke mens houdt van tegenspraak; want of zij versterkt zijn waarheid, of zij bevrijdt hem van een leugen.
(Frederik van Eeden)
dinsdag 7 juli 2009
Zelfonderzoek
Ik heb gezien dat ik niet ben wie ik denk dat ik ben en het is me nu ook duidelijk dat ik altijd ben, nooit afwezig ben en nooit zal veranderen. Ik zie dat dit leven, dit verhaal over mezelf, altijd al zoet en mooi was, ongeacht de inhoud, ongeacht de vorm, de kleur, de intelligentie, de dwaasheid, hardheid of zachtheid ervan. Dit leven is zoet en dat is het altijd geweest. Het is mijn ervaring en ook die van vele anderen die ik gesproken heb over de gevolgen van dit zelfonderzoek. Je zult het in het begin misschien niet eens bemerken want de vreugde zal zich heel geleidelijk in je leven openbaren. Het langzaam groeiende besef van de werkelijkheid van het eigen karakter komt op in het ego zelf, het is de opkomst ervan in zijn eigen bron.
Dat doelbewuste zich bewust zijn van een stil moment van alomtegenwoordigheid is het onuitsprekelijke, ondefinieerbare en onbeschrijflijke weten dat langzaam maar zeker zal groeien.
(John Sherman)
Er drijven maar wolken over
er drijven maar wolken over
wolken van grijs en wit
wolken waar licht op ligt
ik kan aan de wolken geloven.
er drijven maar wolken over
wolken van langzaam op reis
wolken van grijs en grijs
ik moet aan de wolken geloven.
ik kijk maar ik kijk er maar naar
ik kijk naar de wolken te kijken
begin op de wolken te lijken
ik drijf als een wolk de hemel weet waar.
wolken van grijs en wit
wolken waar licht op ligt
ik kan aan de wolken geloven.
er drijven maar wolken over
wolken van langzaam op reis
wolken van grijs en grijs
ik moet aan de wolken geloven.
ik kijk maar ik kijk er maar naar
ik kijk naar de wolken te kijken
begin op de wolken te lijken
ik drijf als een wolk de hemel weet waar.
(Hans Andreus)
Abonneren op:
Posts (Atom)