Groot hoefblad

Ster tussen bomen

Eén licht

Wat zijn 'ik'en 'jij'?
Slechts latwerk
in de nis waar een lamp staat,
waardoor het Ene licht schijnt.

'Ik'en 'jij' zijn de sluier
tussen hemel en aarde.
licht deze sluier op en je zult zien
hoe alle stromingen en religies één zijn.

Als je deze sluier oplicht, rijst de vraag:
Als 'ik' en 'jij' niet bestaan,
wat is dan een moskee?
Wat is dan een synagoge?
Wat is dan een vuurtempel?

(Shabestari)

Appelbloesem - II

Klankschaal - LXIII

Het ego kan niet sterven

... om de eenvoudige reden dat iets 
dat niet echt is nooit geleefd heeft.

Je kunt het ego niet doden. 
Probeer de lucht te slaan met een steen 
en je zult niets raken. 

Het komt allemaal neer op één niet onderzochte 
of misschien gekoesterde veronderstelling; 
dat ik los sta van leven en dood. 
Zolang men onder dit voorwendsel  bezig is, 
lijkt het wel of elke seconde een nieuwe strijd brengt. 
Het voelt alsof je je in de loopgraven bevindt. 

Wat een opluchting om te merken 
dat dit object van verpletterende zwaarte 
niets meer is dan een voorbijgaande gedachte - niets.
Zolang men denkt dat het bestaat, 
voelt het compacter en meer substantieel 
dan een zwart gat, 
maar het ego is gewoon niet echt. 

Wat is echt?

Wat echt is, is nu aanwezig, dag of nacht, 
slapend of wakker, regen of zonneschijn. 

Tijd en ruimte zijn slechts misinterpretaties hiervan 
door het denken. 

Het is iets dat niet vastgepakt kan worden, 
maar nooit verloren kan zijn.

Zoek in het eindeloze universum 
en je zult het nog steeds zijn. 
Je kunt niet vinden wat nooit verloren was. 

(Morgan Caraway)

Kersenbloesem

Wilgenkatjes

Als pijn

Als pijn te erg wordt schijn je
uit jezelf te kunnen stappen, te
kijken hoe je ik daar lijdt, terwijl
je zelf op afstand blijft.
Die afstand blijft. Te erg
wil zeggen: dit is geen werkelijkheid.
Of wel, en dan ben ik niet echt.
Onechtheid blijft. Onechtheid
schijn je te bestrijden, schijn je
te kunnen bestrijden ,
met zwerfkatterigheid.

Als geldgebrek te erg wordt, schijn je
uit jezelf te kunnen stappen, te
kijken hoe je ik op straat slaapt, terwijl
je zelf in een hotel verblijft.
Die straat blijft. Te arm
wil zeggen: dit is geen werkelijkheid.
Of wel, en dan ben ik niet echt.
Onthechting blijft. Onttrekt zich
onderdak aan je, schijn je
geen huis te willen, wil
zwerfkatterigheid.

Als knal te hard is schijn je
uit jezelf te kunnen stappen, te
kijken hoe je sterft, terwijl
je zelf, vreemd, in veiligheid.
Het vreemde blijft. Sterven
wil zeggen: dit is geen werkelijkheid.
Of wel, en dan ben ik niet echt.
Het vreemde blijft. Het vreemde
blijft je begeleiden, schijn je
niet te kunnen bestrijden,
schijnt je bij elke stap één
zwerfstapsprong voor te zijn.

(Judith Herzberg)